Zaterdagavond, 9 februari 2002. In de Hilversumse bovenwoning van Kay van der Linde vergadert het bestuur van Leefbaar Nederland over de vraag of ze Fortuyn als lijsttrekker kunnen houden. Die ochtend verscheen een interview met Fortuyn waarin hij zei dat hij de grenzen wilde sluiten, dat de islam een achterlijke cultuur is en dat hij zich niet zo veel moest aantrekken van wat het partijbestuur van zijn mening vond. Die avond debiteerde hij de legendarische 5 voor 12-monoloog. Hieronder de uitgeschreven tekst.
Mensen, het is vijf voor twaalf.
Niet in Nederland maar in Europa.
En wilt u dat? Ik sta voor dit land! Wat hier in vijf, zes eeuwen is opgebouwd. We hebben hier godverdomme een vijfde colonne. Laat ik nu maar alles zeggen. Een vijfde colonne, van mensen die dit land naar de verdommenis willen helpen. En daar ga ik niet voor. En ik zeg: “U mag hier blijven, maar u past u aan.”
Ik moet daar horen: Allah is groot, ik ben een vies varken. U bent een christenhond! Dat zeggen zij! En u vindt dat goed. En ik ben heel beheerst tot nu toe, ik heb het nooit herhaald. Maar u laat over zich lopen. En ik doe het niet meer. En dát is waar ik die zetels vandaan haal.
Want dit land is het zat! Cést ca. Daar sta ik voor. En als ik dat anders moet verwoorden, prima. Maar het gaat om uw kinderen, en om uw kleinkinderen, waar gaat het anders om? Moet ik nog meer hier neerzetten?
Ik kan niet anders, en ik doe niet anders.
Dan maar ik afgemaakt. Okay, prima. Maar het probleem, meneer, dat blijft. Dat blijft. Mensen hebben er meer dan genoeg van.
Godverdomme, in mijn stad, Marokkaanse jongens, Turkse jongens, die niet die Turken en niet die Marokkanen beroven, maar u en mij, oude vrouwtjes. En de politie, wat doen ze? Godverdomme niks. Die zeggen: Als je dat zegt discrimineert u.
En dat verwoord ik van het Nederlandse volk. En ik sta ervoor. Ik sta ervoor. Mag het niet? Okay, ik respecteer je. Cést ca.