These poems
are poems
to be spoken
to be spoken of…

So listen up!
Be quiet!
Sit down!
Pay attention
please…

De drie wijzen

De eerste wijze zegt
Drink & Lach
De tweede wijze zegt
Werk & Drink daarna
De derde wijze zegt
niets en drinkt gewoon

in de somberte van zijn stil-bestaan.

Mijn benen dank ik bijna nooit.
Maar ach, u waarschijnlijk ook niet.

Zie! – dat trappetje op,
een sprongetje maken
een biertje uit de koelkast pakken
of een drempel nemen

– dat was in een rolstoel toch anders geweest.

De tijd

Sommigen zeggen:
“Met trage tred schrijdt de tijd…”
Maar de tijd doet niets van dat.

De tijd schrijdt niet, haast niet,
de tijd is niet snel, niet langzaam,
schreit niet,
kent spoed noch tegen-spoed.

De tijd,
is juist,
het braafste kindje van de klas.
Marcheert altijd in de juiste houding,
is altijd stipt,
altijd actueel,
loopt nooit een seconde achter op de stand der zaken,
noch is het ooit andersom.

De tijd doet precies wat de tijd moet doen,
zal doen, altijd
heeft gedaan.

Zich conformeren aan de wijzers van onze grote
klokken,
van onze timers,
van onze atomen.

Alleen ons gevoel kan soms de tijd bedriegen,
maar de tijd haalt ons dan altijd,
en ook altijd precies op tijd,
weer in.

Familieportret

[…] zo boos dat hij het laatste beetje alfalfa op zijn bord liet liggen, opstond
en wegliep. “Ik maak een stamppot van je!” schreeuwde hij – “. . . andijvie-gewijs!”
en gooide vervolgens een augurk die hij van een ander’s bord plukte.
Omstanders schrokken. De een zag wit als bloemkool, de ander rood als een biet.
De gesneden paprika’s gingen het vuur in.
“De rapen zijn gaar. . .” werd er onderling gefluisterd.

Ik ga haar slaan tot ze vochtig wordt.

Met zijn door spinazie doorvoedde spieren, pakte hij een balk om zijn seksueel getinte woorden fysieke kracht bij te zetten.
Ze spatte uiteen als een rotte tomaat, en hij pelde haar als de lagen van een ui.
Deze wraak smaakte hem als tuinkers op een broodje kaas uit het vuistje.
De wortel van het probleem was hiermee echter niet verholpen.
De familie zag er groen van.

Hij beschreef zichzelf in zoveel woorden, maar het was niet genoeg.
In de spiegel zag jij hem, maar je kon hem niet identificeren.
De man met baard die gisteren aanbelde kon ook geen uitleg vinden,
noch de psycholoog die laatst op de televisie aan het woord was.
Misschien was een detective nu de oplossing, of was dat meer iets voor in een film?
De regisseur roept Cut en de scène wordt overgedaan. Dit keer met minder nadruk op de eerste zin.

Dapper Dier

Dat ene biertje zal me niet de das omdoen, dacht hij,
waarmee hij feitelijk toegaf
de huid van de beer te willen verkopen voor hij hem geschoten had
en een andere manier om hetzelfde te zeggen zou zijn dat
wie ’s avonds kip eet,
des ochtend geen eieren op zijn bord meer heeft
geen vlees meer in de pan
de hond in de pot vinden.

Hij likte zijn vingers erbij af.

Tribute to John Cage

Lees verder

In het donker geschreven

het probleem van de herfst is
niet het vroege depressieve donker worden
niet de regen en sneeuw die de fietstochten teistert
niet het immense tekort aan wollen i.p.v. katoenen sokken
en ook niet
dat je muts je mooi zittende haardos verpest
maar
hoe onderscheid ik,
liggend in bed,
het geruis van blaaren
van
het vallen van regen?

Smartshopping

– “Iets lichts…”
– “(…) en een nokia (maar niet kopen)”
– “…bang voor niet zoveel dingen…”
– “…plaatsvervangende schaamte…”
– “…en je mag geen papier verspillen van de baas!”
– “(…) rijst met scheten…”

– “Maar wat moeten we nu kopen??”