Familieportret
[…] zo boos dat hij het laatste beetje alfalfa op zijn bord liet liggen, opstond
en wegliep. “Ik maak een stamppot van je!” schreeuwde hij – “. . . andijvie-gewijs!”
en gooide vervolgens een augurk die hij van een ander’s bord plukte.
Omstanders schrokken. De een zag wit als bloemkool, de ander rood als een biet.
De gesneden paprika’s gingen het vuur in.
“De rapen zijn gaar. . .” werd er onderling gefluisterd.
Ik ga haar slaan tot ze vochtig wordt.
Met zijn door spinazie doorvoedde spieren, pakte hij een balk om zijn seksueel getinte woorden fysieke kracht bij te zetten.
Ze spatte uiteen als een rotte tomaat, en hij pelde haar als de lagen van een ui.
Deze wraak smaakte hem als tuinkers op een broodje kaas uit het vuistje.
De wortel van het probleem was hiermee echter niet verholpen.
De familie zag er groen van.