hoe kan ik nou schrijven
wat al geschreven is?
maar hoe kan wat al geschreven is
hiervoor passend zijn?
misschien omdat
alles op zijn juiste plaats staat
het eerder geschrevene
in de nieuwe context
staat op de juiste plaats
alles
staat op de juiste plaats
Begin van een prachtige roman
– ik weet niet meer precies wanneer gisteren eindigde
en vandaag begon
maar het moet ergens in de middag zijn geweest
Achilles en de schildpad. Pt. II
Achilles’ roemruchte schild,
geroemd om zijn kracht,
zijn meervoudige bescherming,
schitterde in de zon.
Dat van de schildpad (het was zijn persoonlijke lijfwacht) blonk eveneens.
De twee wisselden wat woorden.
Een wedstrijd volgde:
Mijn schild is het beste, sprak de schildpad,
ik heb het altijd bij me,
nooit kan het falen.
Slechts mijn uitsteeksels zijn onbeschermd.
Maar die kan ik vlug intrekken, en dan ben ik onaantastbaar.
Altijd ben ik grotendeels beschermd tegen de gevaren
van het leven.
Maar mijn schild is beter, weerlegde Achilles hem.
Als ik het nodig heb kan ik het pakken,
maar als het niet nodig is, dan laat ik het thuis,
ik heb liever mijn vrijheid dan dat ik belemmerd wordt
door zijn gewicht.
Daarom lukte het je toentertijd ook niet om mij in te halen.
Maar, vroeg de schildpad,
wanneer ben je veilig genoeg om je schild thuis te laten?
– “Kan ik u ergens mee helpen meneer?”
– “Nou, ik zoek iets, maar ik heb liever dat u zich er buiten houdt,
ziet u, het leuke is niet alleen iets te vinden,
maar ook er naar gezocht te hebben.”
KIESPIJN – Een Zevenluik
I – Maandagnacht
Verkeerd verbonden
Ten einde raad
bel ik diep in de nacht naar een verkeerd nummer
een verkeerde vrouw, van een verkeerde instelling,
neemt op
groet,
hoort mijn verhaal aan
en kan mij geen adviezen geven,
maar ze luistert en wenst mij sterkte.
Bedankt!
In medias res
Geworpen ben je,
Zo ex nihilo de realiteit ingeflikkerd.
Je zoekt het maar uit met je zelf,
Ik trek me terug, sprak hij met vernietigend denderende stem.
We moeten overwegen dat er ook nog de mogelijkheid bestaat
dat god ons niet zo mag.
Ik zie ik zie wat jij niet ziet
Hij zag, nadat de woede in hem losbarstte, zo rood als een tomaat,
waardoor de omstanders hun adem inhielden bij de gedachte dat
hij zijn neus voor hen ophalen zou,
Wij willen ook aan bod komen, zeiden ze, zo ontstemd waren ze sinds Nero
niet meer geweest.
Hij stortte zich in vuur en vlam voor Venus.
Maar de machtige marmeren armen van de middeleeuwse maquette maakten het
dat de doorzichtige doorgang
een ontoelaatbaar aantal achterdeuren kende.
Niemand wist hoe of waarom.
De Bibliografie van Jack K.
Een eenzame reiziger op weg door stad en dorp –
het was een onderaardse onderneming,
(alsof hij op zoek was naar Eurydice)
van een schooier die verlichting zocht,
iets dat geen dokter of vriendin hem kon geven,
steden waar hij blauw van zag
de boeken waar hij van droomde,
triest als hij was had hij visioenen over zijn vrienden
en zijn
dode broertje, die nooit meer terugkomen zou.
Misschien was hij naar hem wel op zoek?
Zijn geschriften stralen van oneindigheid,
een oneindige zoektocht, rusteloos,
maar toch het nonchalante madeliefje in zijn mond,
de altijd vertrekkende engel, zijn huis, leeg op Big Sur,
gemeden als de ijdelheid in zijn tienerjaren,
alles meticuleus neergepend,
in boeken en gedichten van alle maten en soorten.
Vragen over een kledingstuk.
Hoe maak je een jas van jou?
Hem betalen?
Eraan gehecht raken?
Hem aan je kapstok hangen?
Ermee naar de kroeg gaan?
Ermee naar bed gaan?
Hem niet uitlenen?
Tussen de tijd dat hij ‘van jou’ wordt, en dat je hem weggooit
– wat maakt hem in die tijd werkelijk van jou???
© 2025 Tiaz Tikt
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑