Gerard Reve in niet mis te verstane bewoording over Henry Miller…

 

 

 

 

 

 

Hoe ooit iemand de geschriften van deze zwetsende zelfverheerlijker ernstig heeft kunnen nemen is mij een raadsel, gezien de vervelende opendeurenintrapperij en het losgeslagen kleinburgerdom, die er de grondslagen van vormen, alles vermengd met een theosofie uit Westfriesland uit 1910, en dan nog onverteerbaar slecht opgeschreven; zo zou ik het overjarig vitalisme van deze oude bosneuker willen omschrijven, die, in zijn kruistocht tegen de bekrompenheid, zelve de vlees geworden geborneerdheid is.

Op weg naar het einde, p. 25.